لاس زن‌ها و جنس مخالف جویی در دیوار مهربانی

ایرانیان بر چند گونه اند. لاس زن‌ها. که هیچ هدفی جز گذراندن  روزمره ندارند. اینها اصولا همه جا دوست و رفیق دارند. یک دوجین جا رفته‌اند. حتی درباره‌ی باشگاه‌های ورزشی توی آفریقای جنوبی می‌توانند سر صحبت را باز کنند و حرف بزنند.  

 عده‌ای از لاس زن‌ها هم تازه لاس زن هستند، یعنی قبل‌تر از این خیلی ایدئولوژیک بودند و حالا دست از سر خودشان برداشته‌اند. خودشان را شر خودشان راحت کرده‌اند و دیگر برایشان فرق نمی‌کند دست چه کسی را لمس می‌کنند و یا چه کسی دستشان را می‌گیرد. لاس زنها هم مراتبی دارند. مثلا یک عده فقط راه جنس مخالف را بلدند و عده‌ی دیگری لاس کسب و کاری را هم بهش اضافه کرده‌اند که بهش می‌گوییم زندگی.  

منزوی‌ها که دایم سر درد دارند و ماست خودشان را می‌خورند و گوشت تلخ هستند و یک کمال نادیده‌ای را تصور می‌کنند. عده‌ای از منزوی‌ها هم کمالات را گذاشته‌اند روی حقه‌ی دلشان و دود می‌کنند. به راحتی دست کسی را نمی‌گیرند و به راحتی هم دست طرف را ول نمی‌کنند. منزوی‌ها احتمالا خیلی امل هستند که هیچ وقت به غیر از اطرافیان نزدیکشان کسی را به خودشان راه نمی‌دهند؟ البته می‌دانید کفر مثل مورچه‌ای روی سنگی سیاه در دل شب تاریک می‌تواند به آدم نفوذ کند. برای همین ممکن است مرز هوایی بین این دو گروه به هم بخورد و اوضاع جابجا بشود. برای همین هم هر جای میهن اسلامی ما دیوار مهربانی ایجاد شده است تا با جنس مخالف خودتان بلولید. اگر لازم داشتید یکی را بلند می‌کنید و اگر لازم ندارید برش می‌گردانید به دیوار مهربانی. به زودی زود ما رکورد خواهیم زد.