خداحافظی شبکه من و تو

یکی از محبوب‌ترین شبکه های متفاوت ماهواره‌ای من و تو است. البته بخش الیت جامعه شاید خیلی بخشهای آن را قبول نداشته باشند. ولی به نظرم شبکه من و تو بخش بزرگی از تعریف رسانه به معنی سرگرم کنندگی و آگاهی بخشی اش را انجام داده است. البته این نوع شبکه ها سناریوهای سیاسی مشخصی مثل پیگیری جانشینی رضا پهلوی به عنوان بازمانده‌ی خاندان پهلوی را تعقیب می‌کردند. در این روزگار وقتی این سناریوی نخ نما و خسته به نتیج نرسید و هنوز در ایران تند روها حکومت را در اختیار دارند، می‌توان دلیل موجهی برای تعطیلی سیاسی و البته به نظر موفق این شبکه پیدا کرد. بخشی از این خدا حافظی طولانی از شاخ و شانه کشیدن و به رخ کشیدن توان رسانه‌ای این شبکه در مقابل صدا و سیما که هم اینکه به شکل -بسیج تی وی – به فعالیت خودش ادامه می‌دهد، توجیه خواهد شد.

همه‌ی این حرفها به کنار. مهمترین بخشی که از این خداحافظی چند روزه مربوط به   مصاحبه‌های کیوان عباسی و بقیه ی عوامل شبکه مربوط است. عباسی با یک هوش متوسط رو به بالا نشانه‌های مهمی از صاحبان کسب و کار در ایران دارد. جنتلمن است ولی همزمان سعی دارد پول ندهد و باکار آموزهای رایگان کار را پیش ببرد. سعی می‌کند مثل خیلی از کارفرماهای ایرانی هزینه‌‌های جاری را پاک کند. بیشترین توانایی اش فکر کردن و پیش بینی آینده و در اختیار گرفتن منابع و مدیریت ابهامات پیش رو و در یک کلمه تحمل بحرانهای داشتن یک رسانه است. به نظرم زشت یا زیبا کارمندهای صدا و سیما که ادعای برنامه سازی دارند و دو روز در میان ممکن است بروند صدا و سیما یک فیلمی را سرکار تماشا کنند یا چای و سیگار بکنند، باید بنشینند پای حرفهای کیوان عباسی و ازش یاد بگیرند. یکی از بهترین کلاسهای آموزش رسانه دقیقا یک مصاحبه ی مانند است که متاسفانه جای این نوع از بیان معنی ها در ایران خالی است. واژه ی لوث کار آفرینی باید جای خودش را به -صاحب کسب و کار بدهد. برنامه‌هایی مانند برنامه میدان با آن نمایشهای مسخره و خر فهم کن بابت هر تولید مسخره ای باید تعطیل شود. ما باید دقیقا سر خر مراد را به سمتی کج کنیم تا یاد بگیریم از یک موضوع بحرانی میتوانیم بهترین استفاده های توانبخشی تمام بخشهای جامعه را طلب کنیم.