چرا مجله‌ی کاغذی نخوانیم؟

به نظر می‌رسد مجله‌ها حتی مجله‌های شبه تخصصی که هر شماره‌شان به اصطلاح – پرونده‌-ای را تعقیب می‌کنند، مزایای زیادی برای خواننده داشته باشند اما دریغ و افسوس که به نظر می‌رسد مجله درآوردن و خواندن  موضوعی قدیمی و من باب رعایت آداب گذشتگان قلمداد می‌شود. 

1- مجله‌ مانند منبر، یک رسانه‌ی یک سویه است و تقریبا هیچ کدام از اینهایی که می‌شناسم امکان حداقل دریافت نظراتی فارغ از خیلی خوب بود و عالی و جدول‌اش را بیشتر کنید ندارند. اصولا مخاطب به سختی می‌تواند درباره‌ی بعضی موضوعات بحث زنده با تولید کنندگان محتوا در این رسانه داشته باشد.   

2- مجله‌‌های کاغذی تنها از عکس و تکست به کانتکست مورد نظر خودشان اشاره دارند که خیلی از مواقع مناسب‌ترین مدیای مرتبط با‌ساختار مورد نظر نیست به طور مشخص وقتی با  کسی مصاحبه می‌کنید لازم است نفس مسیحایی استاد بنا به ترجیح از نزدیک یا از ویدئوی مربوط به او به شما منتقل شود نه اینکه مثل زمان میرزا جهانگیر خان سور اسرافیل بخشی از متن را به سلیقه‌ی خودتان گوشواره بفرمایید تا نهایت انجام وظیفه را انجام داده باشید

3- مجله‌های کاغذی به همان تنبلی و دیر یابی هستند که آرشیو ایشان هم قابلیت جستجو را ندارد. این عیب به رسانه‌ی کتاب نیز وارد است ولی شدت و حدت این موضوع به دلیل هدفمندتر بودن و ویژه تر بودن کتاب، به اندازه‌ی مجله زیاد نیست. تصور بفرمایید شما بخواهید موضوعی را از بین آرشیو چند ساله‌ی یک مجله آن هم بدون فهرست چند سطحی‌ای که یک کتاب دارد پیدا کنید. 

4- مجله‌‌ها یا حاوی مقالات  هستند که بهترین روش کار کردن با مقالات فضای الکترونیک است و یا حاوی یادداشت و مصاحبه. در بهترین حالتی که شما مجله‌ای را در آغوش می‌گیرید، می‌توانید ارضاء روانی زمانی که هنوز رسانه اینقدر پیشرفت نکرده بود را برای خود به ارمغان بیاورید. آرامش در پناه این حاصل می‌شود که وقتی مجله‌ای را در دست دارید با تمرکز بیشتری یادداشتهای آنرا خواهید خواند. البته این امر برای نسل کنونی که همواره یادداشتهای دلخواه خود را در شبکه‌های مجازی و یا به صورت بهتری در مجله‌های الکترونیکی مطالعه می‌کنند، صحیح نیست. امروزه مطالعه‌ی مجازی باعث گزیده خوانی، تیترخوانی و خواندن با یک نظر می‌شود که  از مطالعه‌ی مجلات الکترونیک حاصل شده است. بدین روی دقت و وقت گذاشتن بر سطور مجله‌ای که خواننده به روش الکترونیکی خواندن به آن عادت کرده است کمی پر حوصلگی و تعهد بیش از حد لزوم همراه خود دارد که به نظر می‌رسد بر دوش تهیه کنندگان مجلات، هنوز کاغذی، سنگینی می‌نماید. 

حالا به نظر بعضی از مجلات خیلی لازم است که کاغذی باشند. مثلا مجلاتی که در حوزه‌ی معماری- شهرسازی منتشر می‌شوند و یا مجلات منتشر شده در حوزه‌ی هنرهای تجسمی با استفاده از انتشار کاغذی خودشان می‌توانند اثری نفیس به حساب بیایند که مخاطب از داشتن آرشیو آنها محضوظ خواهد بود.