هنرمند ضد آمریکایی پیر شده است؟ شوشول یک سامورایی

ضد آمریکایی بودن توی خون ماست. توفیق خدمت کردن به آمریکا هم همینطور. رقابت با هالیوود را دیگر نمی‌شود جدی گرفت. رضا کیانیان به اوج رسانده است و در مصاحبه با رضا رشید پور در سایت آپارات و برنامه‌ی دید در شب گفته است: سینمای ایران بدل اصلی سینمای آمریکا یعنی هالیوود است. نمی‌دانم اصولا آیا می‌شود دوره‌ی افول هنرمندها را از کل مسیر زندگیشان حذف کرد یا به نوعی: عاقبت به خیری موضوعی است که تازه در پیری یک هنرمند دیده می‌شود؟   

آیا تمام کشورهای در حال ترقی دنیا اول دماغشان را باد کرده اند یا بر عکس اولین قدم خالی کردن باد دماغشان بود؟ مثلا ژاپنی ها با پوشیدن کت و شلوار  دیگر شوشول خودشان را به روش سامورایی نشستند  و وارد دنیای مدرن و خیره به خورشید در افق غرب شدند؟ 

آیا کره ی جنوبی  با این تولید انبوه اصلا قابل مقایسه با تولیدات ایرانی  است؟ آیا می شود گفت که خود هالیوودی ها هم خسته تر از آن روزها ی دهه ی 90 و  اوایل دهه ی بعد از آن یعنی سالهای 2000 تا 2007 هستند؟  

به نظر سالهاست دیگر هالیوود آنطور فیلم مهمی ندارد ولی تمام جریان سینمای خلاق به سمت سریالهای تلویزیونی  و مینی سریالهای تلویزیونی خلاق سرازیر شده است. 

به هر حال برادر رضا کیائیان، کمی به روز شود اوضاع بهتری در پیش خواهد گرفت و اینقدر در مرکز جهان شروع به گفتن یک چیزهای حوصله فرسا نخواهد کرد.