ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
یکی از مهمترین کاربردهای فضای اینترنت بر خلاف آن مناهی بلند بالا در سالهای کمی دور درباره چت کردن، همانا کاربرد تفریحی برای این ابزار قوی به عنوان قویترین و فراگیر ترین ابزار توسعهی ارتباطی جغرافیای ما با آن سمت دیواریهاست.
بر کسی پوشیده نیست که علاوه بر آدمهای عادی، کسانی که مشاغل روشن فکری دارند، مثلا روزنامهنگار هستند، تمایلی به مطالعه ندارند. به نظر حجم زیادی از مطالعههای افراد مرور لینکهای خبری و خواندن استاتوسهای منتشر شده در شبکههای اجتماعی است. به عنوان مثال فیس بوک به عنوان فراگیر ترین آنها، حاوی چنین بیماری مهلکیست. یعنی درست زمانی که مطالعه کردن و در نوردیدن دنیای تاریکی به سمت روشنایی در تمام آیینهای دینی و کهن و یا آموزههای مدرن و پست مدرن بشری به شدت مورد تاکید و توصیه قرار گرفته است، ما هنوز مطالعههایمان محدود به همینهاست. انتشار احوالات ساده دلانهای که بسیار شبیه شوخیهای تلویزیونی نیز به نظر میرسد. حتی شعر و ادبیات نیز از این حیث حسابی تخته بند همین رفتار است. به نظر استاتوسهای فیس بوکی روندی را دنبال نمیکنند. بیشتر شهر ایرانی فیس بوک را شبیه یک سری تظاهرکننده های عمومی با در دست داشتن پلاکاردهای جملات بزرگان، نموده است. این گونه، هر گونه حقیقتی به مجاز جملات شیک و قصاری که مانند بمبهای ضد نفر کار میکنند، عمل میکند. بیانیههایی دست خواننده میدهد که او را نیمه شب تشنه و بیدار نگاه میدارد. دریغ از چیزی که بیش از یک شروع طوفانی برای یاد گیری و تحلیل و مفهوم سازی باشد.
شاید بگویید مشکل از استاتوسهای فیس بوکی نیست. ولی به نظر ایجاد چنین فضای مطالعاتی برای نخبهها و روشنفکرهای موجود، یک تغییر غیر واقعی به سمت کمتر خواندن و بیشتر در معرض فوبیای اطلاعاتی قرار گرفتن است. در نظر بگیرید یکی از مهمترین کاربردهای یک شبکه اجتماعی، social bookmarking یا به اشتراک گذاری لینک و مطالب مفید بر اساس سلیقههای افراد است که متولی اصلی آن سایتهایی مانند dig و delicious هستند که در آنجا کاربر بخشی از متن دلخواه خود را از یک سایت انتخاب میکند وبا ابزارهای متنوعی برای دوستانش به اشتراک میگذارد. کاربران در این نوع سایتهای از آرشیو مطالب و همچنین دسته بندی آنها برای مراجعات آینده استفاده می کنند.اما حیف که فیس بوک خوانی، سرابی بیش نیست.
این کاربرد- social bookmarking- به نظر خیلی فراگیرتر و حرفهای تر باید اتفاق میافتاد که متاسفانه بعد از دورهای که اوج وبلاگستان بود، چنین اتفاقی در فضای روشنفکرها و کاربران نخبهگرای اینترنتی در ایران اتفاق نیفتاد.
روشنفکران سنتی (که اغلب مسن هستند و به روغن سوزی هم افتادهاند) که اصلا اهل اینترنت و فیسبوک نیستند و اغلب در آثارشان درک خیلی خامی از کامپیوتر دارند چه برسد به اینترنت و شبکههای اجتماعی.
به نظر من اشتغال به روزنامهنگاری لزوما به معنی داشتن دیدگاه فکری یا به قول شما «مشاغل روشنفکری» نیست و روشنفکری اغلب اینها جعلی است. لذا پیدا کردن یک گروه از افراد که سنتی یا جعلی نباشند و در عین حال روشنفکر هم باشند خیلی مشکل است. فیسبوک در سالهای 2009 تا 2011 رسانه جمع بزرگی از مردم خاورمیانه بوده. به نظر من غیر از این کارکرد ارزش افزوده دیگری نداشته و از آن رویاهای وبلاگستانی و «به اشتراک گذاری لینک و مطالب مفید» اینجا اصلا خبر و اثری نیست
مرسی امید جان کاملا موافقم
به هر صورت ارتباط بین نسل قبلی روشن فکر ها با هر چیزی که الان هست قطع شده
و حیف
مشکل اینجاست که هر یوزر با حجم زیادی از استاتوس ها مواجه می شه. این تو نیستی که انتخاب می کنی. اتاتوسها هستن که تو رو هدف قرار می دن برای خونده شدن.و چون تعداد می ره بالا کیفیت میاد پایین. برای اینکه همه رو هم بخونی مجبوری سرسری ازشون بگذری. این وسط اگه مطلب خوبی هم به پستت بخوره خود به خود می ره تو حاشیه. مهم اینه که متوجه بشیم ابزارهای ارتباطی فضای مجازی ابزارن نه هدف. مثل کاری که ما با ایمیل انجام می دیم دیگه. هر روز میل باکس ها پر می شه از ایمیل هایی که حاوی عکس های جالب، داستان های روانشاسی موفقیت و جوک های تصویریه که به زعم فرستنده شون خیلی هم جالبه مثل همون استاتوس های فیس بوکی
حالا راه حلش؟
دیگ و دلیشس و وبلاگ
امکانات بهتری داره به شرطی که نخبه های اجتماعی ازش استفاده کنند.
مثل friend feed که زیاد ازش استقبال نشد